Αθανάσιος Κωνσταντέλιας
MD MPH  
Νευροχειρουργός

Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση φλεγμονώδης πάθηση που προκαλεί πολυαρθριτική διαβρωτική βλάβη και δυσλειτουργία των αρθρώσεων. Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα μπορεί να βλάψει σημαντικά τις αρθρώσεις της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές σπονδυλικής αστάθειας, όπως η ατλαντοαξονική εξάρθρωση, η υποαξονική εξάρθρωση και η κρανιακή μετανάστευση του οδόντα.

​

Η ατλαντοαξονική εξάρθρωση προκαλείται από το σχηματισμό παννού μεταξύ του οδόντα και του πρόσθιου τόξου του πρώτου αυχενικού (Α1) σπονδύλου, προκαλώντας αστάθεια μέσω της διάσπασης του εγκάρσιου συνδέσμου.

 

Αντίστοιχα, η υποαξονική εξάρθρωση προκαλείται από σχηματισμό παννού στους κατώτερους αυχενικούς σπονδύλους, διαταράσσοντας τις ζυγοαποφυσιακές αρθρώσεις.

 

Η κρανιακή μετανάστευση του οδόντα μπορεί να συμβεί δευτερογενώς λόγω διαβρωτικής απώλειας οστού.

 

Μαζί, αυτές οι αλλαγές αυξάνουν τον κίνδυνο του ασθενούς για μυελοπάθεια, αναπηρία ακόμα και για επείγουσα χειρουργική παρέμβαση. Η αντιμετώπιση της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας με φάρμακα έχει βελτιωθεί μετά την εισαγωγή της μεθοτρεξάτης και των βιολογικών παραγόντων όπως με τους αναστολείς του TNF-α και το  rituximab και έχει μειώσει την ανάγκη για χειρουργική επέμβαση.

​

Θεραπεία

​

Η αντιμετώπιση της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας γίνεται κυρίως με φαρμακευτική αγωγή για τον έλεγχο της εξέλιξης της νόσου. Η έγκαιρη ανίχνευση και η έναρξη τροποποιητικών της νόσου αντιρευματικών φαρμάκων (DMARDs) και βιολογικών παραγόντων είναι αποτελεσματικές λύσεις στην επιβράδυνση της πορείας της νόσου. Τα τυπικά DMARDs που χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας περιλαμβάνουν τη μεθοτρεξάτη, τη λεφλουνομίδη, τη σουλφασαλαζίνη και την υδροξυχλωροκίνη. Οι βιολογικοί παράγοντες είναι συχνά αναστολείς του παράγοντα νέκρωσης των όγκων, όπως το adalimumab και το etanercept.

 

Η φαρμακευτική θεραπεία έχει μειώσει την ανάγκη για χειρουργική επέμβαση, αν και πολλοί ασθενείς με ανθεκτικό σε αναλγητικά πόνο, νευρολογικά ελλείμματα ή/και ακτινογραφικά ευρήματα σπονδυλικής αστάθειας τείνουν να χρειάζονται χειρουργική παρέμβαση.